ผับ, ผับ ๆ หมายถึง ว. เสียงดังเช่นนั้น (ใช้ในลักษณะรวดเร็วทันทีทันใด) เช่น เตะผับวิ่งผับ ๆ.
[ผันละ] น. ผลคุนี.
น. สามี, ชายที่เป็นคู่ครองของหญิง, คู่กับ เมีย.
(สํา) ช่วยกันทํามาหากินทั้งผัวทั้งเมีย, ชายหาบหญิงคอน ก็ว่า.
ว. เสียงอย่างเสียงไม้หักหรือเสียงตบ.
น. การกระทบ, การถูกต้อง, เช่น ผัสสะทางกาย ผัสสะทางใจ,การที่ตา หู จมูก ลิ้น และกาย กระทบกับรูป เสียง กลิ่น รส และสิ่งที่รับรู้ได้ทางกาย เช่น ความสุขทางผัสสะ. (ป.).
น. การกระทบ, การถูกต้อง, เช่น ผัสสะทางกาย ผัสสะทางใจ,การที่ตา หู จมูก ลิ้น และกาย กระทบกับรูป เสียง กลิ่น รส และสิ่งที่รับรู้ได้ทางกาย เช่น ความสุขทางผัสสะ. (ป.).
น. อาหารคือผัสสะ หมายเอาการประจวบกันแห่งอายตนะภายใน อายตนะภายนอก และวิญญาณ เป็นปัจจัยแห่งเจตสิกอันจะพึงเกิดโดยวิถีมีเวทนาเป็นต้น เป็นประการหนึ่งในอาหารทั้ง ๔ (อีก ๓ อย่าง คือ กวลิงการาหาร อาหารคือคําข้าว ๑ มโนสัญเจตนาหาร อาหารคือมโนสัญเจตนา ๑และวิญญาณาหาร อาหารคือวิญญาณ ๑). (ป.).